بازیگر، خواننده، مجری، دوبلور و.... اینها فقط بخشی از فعالیتهای هنری «کامران تفتی» است. بازیگری که این روزها با سریال «میکائیل» از شبکه آیفیلم مهمان خانههای بینندگان این شبکه شده است. تفتی این سالها بیشتر به سراغ نقشهای ضد قهرمان رفته است و کمتر کسی از این بازیگر نقش مثبت به خاطر دارد. به قول خود این بازیگر: «بازی در تقشهای منفی و خاکستری برایم هیجان انگیزتر است.». شبکه آیفیلم به بهانه پخش مجموعه تلویزیونی «میکائیل» به سراغ این هنرمند رفته است و درباره جشنواره فیلم فجر، موسیقی، تئاتر، سینما و .... با وی به گفتوگو نشسته است که در ادامه میخوانید:
*غلبه عشق بر جنگ در ماهورا*
کمتر از دو هفته دیگر، سیوششمین بهار سینمای ایران، آغاز میشود و در این دوره، «کامران تفتی» بعد از سالها با یک فیلم دفاع مقدسی به نام «ماهورا» حضور دارد. کمی از این فیلم برای ما صحبت کنید.
فیلم سینمایی «ماهورا» ماجرای یک روز قبل از شروع جنگ تحمیلی را روایت میکند. سینمای دفاع مقدس ما اصولا سوار بر گرده سرداران و قهرمانان و شهیدان و کسانی هست که ما آنها را با آدرس درست میشناسیم، ولی واقعیت این است که ماهورا و بطن اصلی جنگ یک سری سرباز بی درجه دارد و یک سری قهرمان بی نام و نشان دارد که در واقع مردم هستند. و هرجای دنیا جنگی اتفاق می افتد، مردم آن کشور، نقش اصلی آن اتفاق هستند.
واقعیت ماهورا همین است.از دل مردم آمده است و نشان می دهد که چقدر عشق بر جنگ غالب است و مردمی که براساس اتفاقی که مستندی دارد و قوم عربهای خوزستان که مصداق عینی غیرت هستند مثل بقیه مردم ایران که سلامت باشند، این ماجرا را نشان میدهد. ماهورا به ادوات جنگ نمیپردازد. خمپاره و تانک و ... دغدغه ماهورا نیست. بلکه مساله اصلی ماهورا مردم و عشق آنان به زندگی است.
*خداروشکر، هیات انتخاب جشنواره فجر، چشمش را بروی فیلم ما نبست*
شما بعد از مدتها به جشنواره آمدید. به نظر شما، میتوانید سیمرغ امسال جشنواره را نصیب خودتان کنید؟
مساله اصلی من سیمرغ نیست.مساله من دیده شدن درست فیلم است. جایزه یک تشویق و یک حال خوب کن است. همه امکان کاندید شدن در این فستیوال را دارند. در فیلم ماهورا یک جماعت بسیار زیادی در یک شرایط بسیار سخت کار کردیم، تا این فیلم دیده بشود و حرف فیلم گفته بشود و این خیلی مهمتر از گرفتن جشنواره است. و برامون این مهم است که برای تک تک عوامل ماهورا که آن چیزی که میخواستیم بگویم به بار بنشیند و دیده شود. و خداروشکر هیئت انتخاب چشمش را بر فیلم ما نبست.
سیمرغ برای من در ماهورا به دور از حرف های شعاری، این است که مردمی که من نقششان را بازی کردم باورم کنند و این نقش را از من بپذیرند این اندازه تمام سیمرغها برای من میارزد.
*بعد 9 سال به جشنواره آمدم*
ماهورا برای کامران تفتی سکوی پرش میشود؟
من سال 87 بافیلم سینمایی «مرگ کسب و کار من است» و «گلوگاه» اولین ورودم را به جشنواره فیلم فجر تجربه کردم که برای بخش مکمل همان سال کاندید سیمرغ شدم. از آن سال در جشنواره، فیلمی نداشتم تا همین امسال که توسط حمید زرگرنژاد با ماهورا در این فستیوال هستم. علتش هم این است که درگیریهای تلویزیونی و تئاترم خیلی زیاد بود و سینماییهایی به من پیشنهاد شد، آنقدری نبود که به سمت جشنواره بیایند و لحنشان لحن فیلمهای جشنواره نبود و در واقع قسمتم نبود.
ماهورا شروع محکم و فوقالعاده ای است برای من. من در ماهورا عربی را بازی کردم که حداقل میدونم عربهای خوزستان خیلیها با بازی ام ارتباط برقرار میکنند.و من لحجه ام، لباسی که به تن کردم، جنس زیستنم و....را با تمام جان سعی کردم شبیه این عزیزان باشد و واقعی باشم. برای من بیشترین ارزش و اهمیت در جشنواره سی و ششم این است که واقعیت کاری که کردم را ببینند.
*به موسیقی آمدم تا حرفهای دلم را بزنم*
شما خوانندگی هم میکنید. خیلی از بازیگران قبل از شما وارد این عرصه شدند و نتیجه مناسبی را ندیدند. این تجربه همکارانتان، شما را حساس نکرد؟
من از هفت سالگی به واسطه پدرم تجربه تئاتر داشتم از همان زمانها ساز میزدم و از فضای موسیقی دور نبودم. منتها احساس میکردم همیشه باید بازیگری باشد و تمام تمرکزم را گذاشتم بر بازیگری تا همین سالهای اخیر.
همچنان موسیقی را تمرین میکردم و تمام تلاشم را کردم که برای دل خودم اندوختهای از موسیقی داشته باشم و اگر کاری به من پیشنهاد شد و به عنوان خواننده قرار است بازی کنم، نروم ساز الکی بزنم. تا این که فیلم «آلما» را با پژمان بازغی بازی کردیم که در نقش خواننده بودم. در آن کار با گیتار خواندم و سه ترک خواندم. و بچههای آن فیلم خیلی استقبال کردند و به من گفتند حیف است این موسیقیها را همینجوری بگذارید. ولی من خیلی میترسیدم زیرا از همان اول یک اسلحه سمت من گرفته بودند که ای وای این بازیگر هم خواننده شد و من اولین کاری که کردم این بود که گفتم من نه از خانه مامانم قهر کردم نه چیزی...فقط میخواهم حرفای قلبم را با این طریق به طرفدارانم بزنم.
در آلبوم عکس زمستونی تهران ما 50 تا ترانه را کار کردیم تا این 11 تا قطعه درآمد. و سال 95 اولین کنسرتم برگزار شد. من شب اجرای کنسرتم همش دلواپس این بودم که نکند طرفدار من نیاد و اگر بیایند نکند آهنگهای من را حفظ نکند. وقتی کنسرت شروع شد همه آهنگهای من را حفظ بودند و نمیتوانم این حس را بگویم. من در بازیگری این را تجربه کرده بودم که میشود خلق کرد و از این خلق کردن لذت برد ولی در روی استیج کاملا متفاوت است زیرا تو نقش یک کنسرت هستی و تمام مردم و نوازنده و ...آمدند برای تو و صدای تو شنیده بشود.
اولین کنسرت من خیلی برام بزرگ بود و نمیتوانم وصفش کنم. از هیچ کمتر شروع کردم و الان خداروشکر لطف مردم شامل حال من شده است.
*اگر مردم نگاهم نکنند، به هیچ دردی نمیخورم*
خب آقای تفتی، بعضی وقتا مخاطب تکلیفش با شما مشخص نیست. یعنی نمیتواند مثلا رشید سریال میکائیل را در اجرای یک برنامه لطیف ببیند که درباره ازدواج صحبت میکند و یا در روی سن و اجرای خوانندگی. در نهایت شما نمیخواهید مسیر واحدتری را برای کارهایتان انتخاب کنید؟
ببینید نظر من این است که عمر آدم خیلی زود تمام میشود. مثلا همین چند وقت پیش "حسن جوهرچی" عزیز از میان ما رفت که ما با هم سریال «آرام میگیریم» را بازی کردیم و هنوز من نمیتوانم باور کنم. خیلی فرصت کمی داریم و من هر چقدر بتوانم کار کنم انجام میدهم نه به خاطر این که مردم اسم من را یادشان بماند به خاطر این که بیهوده عمر نکنم. از نظر خودم این کارها خوب است. اگر من صدام بتواند کمک کند چرا خوانندگی نکنم. اگر اجرام بتواند کمک کند چرا آنجام ندهد. این ها همشون یک مجموعه است و کار هنری کردن بهم پیوسته است. هر چند خیلی از من دور است که لقب هنرمند داده شود ولی واقعیتش این است که درسم، زندگیم و خانواده ام براین اساس گذاشته شد که اگر استعدادی است و اگر هنری هست برای مردم هزینه شود و به نظر من، من آدم مهمی هستم و در واقع سرمایه این کشورم زیرا مردم من را نگاه کردند و نگاه مردم آدم را مهم می کند و اگر مردم نگاهم نکنند واقعا به درد خاصی نمی خورم و به این حمایت مردم احتیاج دارم. و احساس می کنم هر چقدر کار کنم کم است.
و درآخر کامران تفتی این روزها چه کار می کند؟
چندین فیلمنامه سریال به من رسیده است که مشغول بررسی آن هستم و کار آلبوم جدید را دارم انجام میدهم که اجازه بدهید توضیحاتش را در زمان مناسب تر بدهم.
*مصاحبهکننده: هانیه خاوری برای وبسایت آیفیلم (دی ۱۳۹۶)